World Games

De World Games zijn niet zo gekend als de Olympische Spelen, maar ze beginnen te groeien tot een van de grootste internationale sportwedstrijden ter wereld. Het zijn eigenlijk de Olympische Spelen voor niet-Olympische sporten. Deze wedstrijd vindt dus, zoals de Olympische Spelen, slechts plaats om de vier jaar. Telkens in het jaar na de Olympische Spelen.

Het BOIC (Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité) bepaalt welke skiërs mogen deelnemen, op basis van selectiecriteria. Deze criteria liggen zoals ook voor de Olympische Spelen, ontzettend hoog, het BOIC selecteert alleen atleten die kans hebben op een medaille.

Op de wereldspelen worden niet altijd dezelfde disciplines aangeboden. De organisator kan hier mee keuzes in maken. 

2025 - World Games

Waterski boot is niet opgenomen in het programma van de World games in China 2025. 

10 tot 14 juli 2022 - 2021 World Games te Birmingham, USA

De 2021 Wereldspelen werden verplaatst (COVID-19) naar 10-14/07/2022.

Proficiat Olivier Fortamps met je 5e plaats op de wereldspelen te Birmingham.

Meer info

Promotiefilm van the World Games waterski & wakeboard:


25 tot 28 juli 2017 - World Games te Wroclaw, POL

images/discipline-klassiek/affiche/2017-worldgames-affiche.jpg
images/discipline-klassiek/tou-wereldspelen-2017.jpg

De Wereldspelen 2017 vonden plaats in Polen te Wroclaw van 24 tot 28 juli, hier alle informatie.

Kate Adriaensen en Olivier Fortamp werden geselecteerd door de IWWF en het BOIC bij de discipline klassiek voor deelname aan de World Games 2017.

Kate Adriaensen behaalde een bronzen medaille in slalom en Olivier Fortamps eveneens een bronzen medaille in het figuren. Beiden proficiat.

De resultaten kan je terugvinden op de website van de World Games 2017, maar je kan ze hieronder ook in pdf terugvinden.

Een fragment kan je HIER bekijken.


26 tot 29 juli 2013 - World Games te Cali, Colombia

In de klassieke discipline werden 2 skiërs geselecteerd, namelijk Kate Adriaensen en Olivier Fortamps.

Kate skiede een mooie voorronde en eindigde op de vierde plaats. Tijdens de finale moest ze deze plaats echter afstaan en zakte ze naar een 8e plaats. Ook Olivier begon sterk met een 3e plaats in de voorronde om in de finale eveneens naar een 8e plaats te zakken.

De resultaten kan je terugvinden op de website van de World Games 2013, maar je kan ze hieronder ook in pdf terugvinden.


22 tot 25 juli 2009 - World Games Kaoshiung in Taiwan

images/discipline-klassiek/tou-wereldspelen-2009.jpg

Er werden 3 atleten geselecteerd. Elke Venken en Quentin Deleforterie in het Wakeboarden en Kate Adriaensen voor de klassieke disciplines.

En onze skiërs deden het niet slecht in Taiwan…

Klassiek skiën

Bij het klassieke skiën waren er enkel medailles voor de combinatie (de combinatie van je score in slalom, figuren en springen), en de finales waren dus ook gebaseerd op de combinatie. Na de voorrondes wist Kate zich als eerste te plaatsen. Daar de startorde voor de finale de omgekeerde orde is van de uitslag van de voorronde, mocht Kate dus als laatste vertrekken in elke finale. De ideale uitgangspositie om exact te weten hoe hard ze moest skiën om te winnen. Na de slalom en het figuren wist ze exact hoe ver ze moest springen om te winnen. En op de tweede sprong was het prijs!! De zesde medaille voor de Belgische Olympische ploeg in Taiwan, en dan nog wel een gouden medaille, de tweede gouden voor België.

Kate Adriaensen blikt na op de wedstrijd waar ze haar eerste gouden medaille op wereld niveau haalde:

Ik wist dat ik dit jaar sterker was in slalom dan alle andere meisjes. Het watervlak was niet goed, maar tja dat was voor iedereen zo. Op de startsteiger stonden de zenuwen erg gespannen en meisjes die normaal aan 14.25 meter touwlengte vertrokken begonnen te twijfelen en vertrokken plots aan 16 meter. Ik bleef bij mijn normale start lengte en vertrok dus aan 14. Ik zei bij mezelf je weet dat je dit kan, dit doe je altijd, je hebt heel het seizoen niet meer aan 16 geskied, plus laat zien aan de anderen dat jij wel zeker van jezelf bent. Zowel in de voorronde als in de finale was die eerste piste het ergste, de moeilijkste, je mag echt niet falen, het is immers overall dus als je valt op de eerste piste is het gedaan... Na de eerste piste was er de ontspanning, mijn doel was om in slalom een voorsprong te nemen op de anderen dus moest ik de 12 meter lengte uit skiën vond ik zelf. Nadat ik in de finale 12 uit skiede was ik helemaal relax met smile op het gezicht.... de eerste plaats in slalom was een feit en nu gewoon zien hoeveel boeien ik kan doen aan 11.25 meter... In het figuren had ik getraind op het speciaal “World games” parkoers. Het was een iets makkelijker parkoers met zekere punten in voet aan de lijn en bij mijn hand run mocht ik gewoon niet vallen en dan was alles in orde... dus wat langzamer in het begin om nadien rustig te genieten van mijn flips!! Aangezien Megan Ross, uit Nieuw Zeeland, was gevallen op haar eerste figuur en zij de enige was die ook de 12 meter had uitgeskied wist ik dat als ik in figuren niet zou vallen ik een grote optie maakte op de winst gezien ik beter spring dan Caroline Hensley uit de US en Manon Costard uit Frankrijk. Op het einde van mijn tweede parcours heb ik gewoon uit blijdschap geroepen!! “ik ben blijven staan, nu kan ik winnen!!! en het podium is al een zekerheid!” De zon was al aan het zakken wanneer het springen nog moest beginnen, gezien ik de laatste moest of liever mocht starten was het met nog wat vertragingen, al behoorlijk donker. Daar ik als laatste startte had ik kunnen uitrekenen hoever ik moest springen voor de titel. Het was ‘slechts’ 37,5 meter en ik wist ik dat ik kon. Bij de eerste sprong zag ik eigenlijk bijna niets en was veel te vroeg... maar 37,1 meter en toen werd ik zenuwachtig... Daar het echt donker was en men geen ongelukken wilde, liet de boot me zakken om te vragen of ik verder wou of niet met zo weinig licht. Zij hadden immers ook moeite om de boeien nog te zien en om juist te varen. Ik zei ik probeer nog een keer om te zien of het gaat... ik voelde zo veel druk op mij door de te grijpen kans dat ik echt geen zin had om de volgende dag opnieuw te gaan, ik wilde gewoon dat de wedstrijd gedaan was... De tweede sprong gaf de grote ontlading waar ik zo naar gewerkt had. Het werd een sprong van juist 40 meter, ruim genoeg voor goud en daar ging mijn vuist de lucht in!!! ik heb gewonnen!!!! Op wedstrijd heb je steeds drie sprongen en de beste afstand telt, dus wilde ik, donker of niet gewoon genieten van de laatste sprong en ging voor het ererondje voor het publiek en ook een beetje voor mijzelf. Die sprong van 40 meter vond ik persoonlijk maar weinig, zelfs in het donker, ik heb er dan nog 42,2 van gemaakt!!!

Results